نام این کشور، از واژه‌ای قدیمی به نام Span گرفته شده است؛ به معنای سرزمین دور و مخفی. اسپانیا، با سایر کشورهای اروپا متفاوت است و تاریخ پادشاهی آن، فاصله‌ی زیادی با شکوه پادشاهی مورد انتظار دارد. این کشور که در شبه‌جزیره‌ی ایبری قرار گرفته، از دیرباز توجهات زیادی را به خوب جلب کرده است؛ از پادشاهان کاتولیک گرفته تا رومیان و اعراب و …
اسپانیا، شاهد حوادث و اتفاقات زیادی در طول تاریخ بوده است. روزگاری در دوران طلایی خودش، ابرقدرت جهان بوده و زمانی هم در سال‌های جنگ داخلی، دوران وحشت‌زده‌ای را تجربه کرده است. در قرون وسطی، در دست قبایل ژرمن بود؛ یعنی قبایل اجدادی اروپای شمالی امروز (شامل فرانسه، آلمان، انگلستان، سوئد، نروژ و …). پس از آن، در دست قوم مورها (اسپانیایی‌های مسلمان) افتاد. پایان قرون وسطی و پایان دوران تاریکی اروپا، همان زمانی است که شرایط، با پیوندها و ازدواج‌های بین حکومتی، تغییرات اساسی کرد.
در سال 1492 میلادی و زمانی که آندلس، بخشی از اسپانیا، سقوط کرده بود، فرمانروایان کاتولیک، متحد شدند و با برکنار کردن مورها از حکومت، آندلس را پس گرفتند. این اولین بار در تاریخ پادشاهی اسپانیا بود که کشور، به یک حکومت مستقل و یکپارچه رسیده بود. پس از این جریانات، به یک ابرقدرت تبدیل شده و امپراتوری بزرگ و قدرتمندی پیدا کرد.
در سال 1492 میلادی و زمانی که آندلس، بخشی از اسپانیا، سقوط کرده بود، فرمانروایان کاتولیک، متحد شدند و با برکنار کردن مورها از حکومت، آندلس را پس گرفتند. این اولین بار در تاریخ پادشاهی اسپانیا بود که کشور، به یک حکومت مستقل و یکپارچه رسیده بود. پس از این جریانات، به یک ابرقدرت تبدیل شده و امپراتوری بزرگ و قدرتمندی پیدا کرد.
این مسأله، باعث شد سایر کشورها و فاتحان، قصد تصرف این سرزمین را پیدا کنند که البته اتحاد و تدبیر فرمانروایان، مانع این وقایع گردید. در قرن 13 میلادی، شبه جزیره ایبریا، 5 بخش اصلی داشت: آراگون، ناوار، کاستیل (کاستیا)، پرتغال و گرانادا (مسلمان نشین). همین اتحاد، باعث حذف اسلام از شبه جزیره شد؛ زیرا طبق دستور حکومت، مسلمانان یا باید دینشان را تغییر می‌دادندن، یا آنجا را ترک می‌کردند. منطقه‌ی دیگری نیز در شبه جزیره وجود داشت که یهودیان، بیش از 2000 سال ساکن آن بودند. به منظور یکپارچی حلومت، آن‌ها نیز مانند مسلمانان، مجبور به ترک شبه‌جزیره شدند.
این مسأله، باعث شد سایر کشورها و فاتحان، قصد تصرف این سرزمین را پیدا کنند که البته اتحاد و تدبیر فرمانروایان، مانع این وقایع گردید. در قرن 13 میلادی، شبه جزیره ایبریا، 5 بخش اصلی داشت: آراگون، ناوار، کاستیل (کاستیا)، پرتغال و گرانادا (مسلمان نشین). همین اتحاد، باعث حذف اسلام از شبه جزیره شد؛ زیرا طبق دستور حکومت، مسلمانان یا باید دینشان را تغییر می‌دادندن، یا آنجا را ترک می‌کردند. منطقه‌ی دیگری نیز در شبه جزیره وجود داشت که یهودیان، بیش از 2000 سال ساکن آن بودند. به منظور یکپارچی حلومت، آن‌ها نیز مانند مسلمانان، مجبور به ترک شبه‌جزیره شدند.
